Quad rijden
Door: Natalie, Anne en Vera
10 Maart 2015 | Suriname, Paramaribo
Hoiii lieve lezers,
Zoals de meeste van jullie wel weten, houden wij wel van avontuur. Dus als echte meisjes in de jungle, bedachten wij zondag 8 Maart 2015 om te gaan quad rijden. En nee niet als een stel oude toeten rustig touren over de weg, nee wij blondies gingen crossen door de jungle. Zo gezegd zo gedaan stapten wij die ochtend rond 9:00 uur met ons vijven (Natalie, Anne, Carmen, Tara en Vera) in een busje. In het busje was het erg gezellig, we waren namelijk niet alleen op trip. Er gingen nog zes andere mensen mee. Eén van die mensen was Anouk, zij loopt ook stage in het Sint Vincentius Ziekenhuis.
Aangekomen bij de quadverhuur, stonden de quads al klaar voor ons. Maar ja het is en blijft Suriname, dus het duurde nog wel iets van een uur voordat onze gids er ook klaar voor was. We begonnen met een oefenrondje, over het terrein. Vera ons racemonster stond natuurlijk met de neus vooraan en mocht beginnen, de instructeur legde haar alles eerst uit. Dit duurde haar veelste lang, dus hup GAS…. en reed hier zowat de instructeur van de sokken. Vervolgens was het de beurt van Anne en Natalie… wat een talenten!! Nadat iedereen had geoefend, gingen we op weg. Eerst scheurden we door de savannah van Suriname. Hier had het de afgelopen dagen veel geregend, overal lagen dan ook grote plassen water. Dit maakte het voor ons nog leuker, want Vera kon blijkbaar slippen met een quad. Wat dan nog wel eens gebeurd is dat de quad zegt “ik stop er mee”, dus stonden de blondies nog wel eens stil midden in een plas water. En nee mensen dit zijn geen kleine plasjes water, die kunnen best wel diep zijn. Er moest dan ook soms gewacht worden op elkaar, dit was dan een mooi gelegenheid om te ruilen van quads. Bij het ruilen kwam Anne’s voet vast te zitten in de voetensteun, Vera met haar goeie gedrag probeerde haar los te halen. Dit deed ze alleen niet zo handig, want binnen een paar tellen zat ook haar voet vast…. tjaaa daarvoor moet je ook Vera te Riele heten. Na een hoop getrek en gedoe een paar kapotte schoenen, konden wij weer verder met de tocht.
Na de Savannah kwam we aan bij de jungle, dit was een mooie gelegenheid om de go pro van Tara te gebruiken. De jungle was best zwaar voor de quad, vooral omdat het zoveel geregend had. Hierdoor stond de quad dan ook nog wel is stil, op de meest oncomfortabele plekken. Dit gebeurde bijvoorbeeld als je de bocht niet haalt en tegen een boomstronk aanrijd…. hiervoor moet je dan ook wel Natalie heten, of wanneer je quad niet doet wat je zegt en je de bosjes in rijd… of niet Anne? Helaas hielden onze brokkenpiloten hier wel een paar scheuren in de broek aan over, maar dat kon de pret niet drukken. Tijd voor pauze, op een pracht plek midden in de jungle. Water, koekjes, broodjes en watermeloen, genoeg om lekker op te peuzelen. Er was een mooi beekje, waarbij we konden zitten en ons weer een beetje konden opfrissen. Over het water hing een boomstam waar we precies met zijn allen oppasten, een goed moment voor een groepsfoto!
Na de pauze moesten we dat beekje oversteken met de quad, dit was best moeilijk want je moest met je banden precies over de planken heenrijden. Maar… we hebben onze voeten droog gehouden, dus gingen we weer verder met onze tocht. Op een gegeven moment kwamen we bij een beekje aan waar geen brug was en ook nog eens een boomstam overheen lag. Hmm hoe komen we hier nou langs, daar wisten onze gidsen natuurlijk wel wat op. Goed sturen bukken voor de boomstam gas geven hopen dat het goed gaat en jaa hoor dit lukte ook nog. Hup weer verder, na wat groepsfoto’s en gestuntel, kwamen we weer bij de Savannah van Suriname. Anne werd op dit moment gesleept door één van de gidsen… vraag maar niks! en Natalie zat bij Vera achterop. Natalie wilde graag leren slippen, dus Natalie achter het stuur en rijden maar. Hier bleek ze nog een talent voor te hebben ook, alleen kun je nog wel eens het macht over het stuur verliezen. Na van de ene kant van de weg naar de andere kant in de bosjes te belanden stonden ze eindelijk stil. Daar stonden ze dan, ze kwamen niet meer bij van het lachen. Gelukkig deed de quad het nog, dus daar gingen ze weer alleen nu met Vera achter het stuur.
Eenmaal weer aangekomen bij de quadverhuur, stond er een Surinaamse vrouw buiten met een baby in haar armen. Binnen een no time stond iedereen eromheen, we mochten zelfs de baby nog even vast houden. Wat een schatje!! Vervolgens kwam ze met nog een baby aanlopen, geen idee waar ze die vandaan toverde. Maar die bleek van haar broer te zijn en net zo oud te zijn als haar baby. Na een hoop getroeteld te hebben, gingen we weer op weg naar Paramaribo. Als verrassing stopten we bij een wegrestaurant, waar we konden kiezen uit bami of nasi met natuurlijk kip. Het was een geslaagde dag met een ontzettend leuke groep. We hadden met de groep besloten om nog een drankje te doen bij Zanzibar, om de geweldige dag af te sluiten.
Groetjes uit het tropische Suriname van Anne, Natalie en Vera
Zoals de meeste van jullie wel weten, houden wij wel van avontuur. Dus als echte meisjes in de jungle, bedachten wij zondag 8 Maart 2015 om te gaan quad rijden. En nee niet als een stel oude toeten rustig touren over de weg, nee wij blondies gingen crossen door de jungle. Zo gezegd zo gedaan stapten wij die ochtend rond 9:00 uur met ons vijven (Natalie, Anne, Carmen, Tara en Vera) in een busje. In het busje was het erg gezellig, we waren namelijk niet alleen op trip. Er gingen nog zes andere mensen mee. Eén van die mensen was Anouk, zij loopt ook stage in het Sint Vincentius Ziekenhuis.
Aangekomen bij de quadverhuur, stonden de quads al klaar voor ons. Maar ja het is en blijft Suriname, dus het duurde nog wel iets van een uur voordat onze gids er ook klaar voor was. We begonnen met een oefenrondje, over het terrein. Vera ons racemonster stond natuurlijk met de neus vooraan en mocht beginnen, de instructeur legde haar alles eerst uit. Dit duurde haar veelste lang, dus hup GAS…. en reed hier zowat de instructeur van de sokken. Vervolgens was het de beurt van Anne en Natalie… wat een talenten!! Nadat iedereen had geoefend, gingen we op weg. Eerst scheurden we door de savannah van Suriname. Hier had het de afgelopen dagen veel geregend, overal lagen dan ook grote plassen water. Dit maakte het voor ons nog leuker, want Vera kon blijkbaar slippen met een quad. Wat dan nog wel eens gebeurd is dat de quad zegt “ik stop er mee”, dus stonden de blondies nog wel eens stil midden in een plas water. En nee mensen dit zijn geen kleine plasjes water, die kunnen best wel diep zijn. Er moest dan ook soms gewacht worden op elkaar, dit was dan een mooi gelegenheid om te ruilen van quads. Bij het ruilen kwam Anne’s voet vast te zitten in de voetensteun, Vera met haar goeie gedrag probeerde haar los te halen. Dit deed ze alleen niet zo handig, want binnen een paar tellen zat ook haar voet vast…. tjaaa daarvoor moet je ook Vera te Riele heten. Na een hoop getrek en gedoe een paar kapotte schoenen, konden wij weer verder met de tocht.
Na de Savannah kwam we aan bij de jungle, dit was een mooie gelegenheid om de go pro van Tara te gebruiken. De jungle was best zwaar voor de quad, vooral omdat het zoveel geregend had. Hierdoor stond de quad dan ook nog wel is stil, op de meest oncomfortabele plekken. Dit gebeurde bijvoorbeeld als je de bocht niet haalt en tegen een boomstronk aanrijd…. hiervoor moet je dan ook wel Natalie heten, of wanneer je quad niet doet wat je zegt en je de bosjes in rijd… of niet Anne? Helaas hielden onze brokkenpiloten hier wel een paar scheuren in de broek aan over, maar dat kon de pret niet drukken. Tijd voor pauze, op een pracht plek midden in de jungle. Water, koekjes, broodjes en watermeloen, genoeg om lekker op te peuzelen. Er was een mooi beekje, waarbij we konden zitten en ons weer een beetje konden opfrissen. Over het water hing een boomstam waar we precies met zijn allen oppasten, een goed moment voor een groepsfoto!
Na de pauze moesten we dat beekje oversteken met de quad, dit was best moeilijk want je moest met je banden precies over de planken heenrijden. Maar… we hebben onze voeten droog gehouden, dus gingen we weer verder met onze tocht. Op een gegeven moment kwamen we bij een beekje aan waar geen brug was en ook nog eens een boomstam overheen lag. Hmm hoe komen we hier nou langs, daar wisten onze gidsen natuurlijk wel wat op. Goed sturen bukken voor de boomstam gas geven hopen dat het goed gaat en jaa hoor dit lukte ook nog. Hup weer verder, na wat groepsfoto’s en gestuntel, kwamen we weer bij de Savannah van Suriname. Anne werd op dit moment gesleept door één van de gidsen… vraag maar niks! en Natalie zat bij Vera achterop. Natalie wilde graag leren slippen, dus Natalie achter het stuur en rijden maar. Hier bleek ze nog een talent voor te hebben ook, alleen kun je nog wel eens het macht over het stuur verliezen. Na van de ene kant van de weg naar de andere kant in de bosjes te belanden stonden ze eindelijk stil. Daar stonden ze dan, ze kwamen niet meer bij van het lachen. Gelukkig deed de quad het nog, dus daar gingen ze weer alleen nu met Vera achter het stuur.
Eenmaal weer aangekomen bij de quadverhuur, stond er een Surinaamse vrouw buiten met een baby in haar armen. Binnen een no time stond iedereen eromheen, we mochten zelfs de baby nog even vast houden. Wat een schatje!! Vervolgens kwam ze met nog een baby aanlopen, geen idee waar ze die vandaan toverde. Maar die bleek van haar broer te zijn en net zo oud te zijn als haar baby. Na een hoop getroeteld te hebben, gingen we weer op weg naar Paramaribo. Als verrassing stopten we bij een wegrestaurant, waar we konden kiezen uit bami of nasi met natuurlijk kip. Het was een geslaagde dag met een ontzettend leuke groep. We hadden met de groep besloten om nog een drankje te doen bij Zanzibar, om de geweldige dag af te sluiten.
Groetjes uit het tropische Suriname van Anne, Natalie en Vera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
